کد مطلب:43047 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:24

گنجینه پرسمان » حديث شناسي

تفسير فراز سي و سوم تا سي و هفتم خطبه بيست و هفتم نهج البلاغه كه در آن امام علي(ع) به مذمت مردم در كوتاهي در امر دفاع از خويش و سستي ايمان آنها مي پردازد چيست؟

«فَقُبحاً لَكُم وَتَرَحاً، حينَ صِرتُم غَرَضاً يُرمي: يُغارُ عَلَيكُم وَ لا تُغيروُنَ وَ تُغزَونَ وَ لا تَغزوُنَ وَ يُعصَي اللهَ وَ تَرضَوُنَ» [زشتي و اندوه بر شما باد، زيرا كه شما نشانه هايي بر تيرهاي دشمن گشته ايد. غارت ميشويد و هجوم نميبريد، مورد حمله و كشتار قرار مي‎گيريد، حمله نمي‎كنيد. بر امر خدا معصيت ميشود و شما رضايت ميدهيد].
شما سست عنصرها دو معصيت بزرگ مرتكب ميشويد.
معصيت يكم ـ اينكه حيات خود و دودمان و جامعه خود را مانند خس و خاشاك ناچيز زير پاي طوفانهاي نابود كننده شمشيرها و خواسته هاي دشمنتان پايمال ميكنيد. شما آبروي جان را كه مطلوب مطلق در متن طبيعت است ميريزيد شما پست تر از هر حيوان پست و محقريد، هيچ حيواني پيدا نميشود كه جان خود را دو دستي به دشمن خود تقديم نمايد. چه معصيتي بزرگتر از اينكه ارزش با ارزش ترين واقعيات جهان را كه عبارتست از جان و حيات، يا نميشناسيد و يا اگر هم ميشناسيد، از حفظ و نگهداري آن، زبون و ناتوانيد. نخستين دشمن بي امان و بيرحم شما، خود شمائيد كه با تلقين ناتواني بر خويشتن، قدرت را كه نعمت الهي است محو و نابود ميسازيد.
معصيت دوم ـ نا فرماني دستورات خداوندي است. مگر نمي بينيد در هر غارت و هجومي كه در جوامع شما صورت ميگيرد، جان هاي آدميان كه شعاعي از خورشيد الهي بر آنها تابيـدن گرفته است، درخاك و خون مي غلطند! مگر ناله ها و فريادهاي كودكان خردسال و كهنسالان ناتوان را نميشنويد! مگر از اصول مسلم مكتب شما اين نيست كه اگر در جامعه اي يك مظلوم فرياد بزند و براي نجات جانش كمك بطلبد، و كسي او را ياري نكند، همه مردم آن جامعه، مسئول جان آن مظلوم خواهند بود؟!
اگر بگويم: شما با آن جنايتكاران در جنايتي كه بجوامع شما وارد مياورند، شريك هستيد، خيلي ناراحت خواهيد گشت، ابرو در هم خواهيد كشيد و خواهيد گفت: اميرالمومنين چه مي‎گويد؟! مگر ما شمشير بدست گرفته، بجان مردم جامعه خودمان افتاده ايم؟! نه هرگز، من چنين چيزي نميگويم، بلكه ميگويم: بهانه درآوردن و از اينطرف و از آنطرف رفتن و تلقين ناتواني، عرضه كردن حيات خود بر لبه شمشير دشمن ضد جانهاي بشري است، شما با اين عرضه كردن، كمك بر دشمن ميكنيد. اگر كسي به كشتن يك انسان مسلمان كمك كند، روز قيامت به عرصه محشر وارد ميگردد مابين دو چشمش نوشته شده است: «اين شخص از رحمت خداوندي مايوس و نااميد است» يا «مايوس و نااميد باد اين شخص از رحمت خداوندي» آيا كسي كه نشسته و مي بيند يك انسان در آب غرق مي‎شود و او مي‎تواند آن را نجات بدهد، آنقدر بنشيند تا آن انسان غرق شود، آيا كمك به مرگ او نكرده است؟!

---

ترجمه و تفسير نهج‎البلاغه ج 6
آية الله محمدتقي جعفري